قوله تعالى: إن فی خلْق السماوات و الْأرْض در آفرینش آسمانها و زمین، و اخْتلاف اللیْل و النهار و آمد و شد شب و روز، لآیات نشانهایى است، لأولی الْألْباب (۱۹۰) خردمندان و زیرکان را.
الذین یذْکرون الله. ایشان که یاد میکنند خداى را، قیاما ایستادگان، و قعودا نشستگان، و على جنوبهمْ و بر پهلوهاى خویش خفتگان، و یتفکرون و مىاندیشند، فی خلْق السماوات و الْأرْض در آفرینش آسمان و زمین که مینگرند در آن، ربنا خداوند ما، ما خلقْت هذا باطلا این بگزاف و باطل نیافریدى، سبْحانک پاکى و بىعیبى ترا، فقنا پس بازدار از ما، عذاب النار (۱۹۱) عذاب آتش.
ربنا خداوند ما، إنک منْ تدْخل النار تو هر که را در آتش کردى، فقدْ أخْزیْته وى را رسوا کردى، و ما للظالمین و نیست ستمکاران را، منْ أنْصار (۱۹۲) از یارانى هیچ کس.
ربنا خداوند ما، إننا سمعْنا ما شنیدیم، منادیا آواز دهندهاى ینادی للْإیمان که آواز میداد استوار گرفتن و گرویدن را، أنْ آمنوا بربکمْ
که استوار گیرید و بگروید، فآمنا استوار گرفتیم و بگرویدیم، ربنا خداوند ما، فاغْفرْ لنا ذنوبنا پس بیامرز ما را گناهان ما، و کفرْ عنا سیئاتنا و ناپیدا کن از ما بدیهاى ما، و توفنا مع الْأبْرار (۱۹۳) و بمیران ما را با نیکان، ربنا خداوند ما، و آتنا ما وعدْتنا ما را ده آنچه ما را وعده دادهاى، على رسلک بر زبانهاى فرستادگان خویش، و لا تخْزنا یوْم الْقیامة و ما را رسوا مکن روز رستاخیز، إنک لا تخْلف الْمیعاد (۱۹۴) بدرستى که تو وعده خویش بنگردانى، و خلاف نکنى.
فاسْتجاب لهمْ ربهمْ پاسخ نیکو کرد خداى ایشان را، أنی لا أضیع که من ضایع نگذارم، عمل عامل منْکمْ کردار هیچ کارگرى از شما، منْ ذکر أوْ أنْثى، از مردى یا از زنى، بعْضکمْ منْ بعْض همه از یکدیگراید، فالذین هاجروا ایشان که هجرت کردند از خان و مان خود ببریدند، و أخْرجوا منْ دیارهمْ و بیرون کردند ایشان را از سرایهاى ایشان، و أوذوا فی سبیلی و رنجانیدند ایشان را در راه دین من، و قاتلوا و قتلوا و جنگ کردند تا ایشان را بکشتند، لأکفرن عنْهمْ سیئاتهمْ تا پیدا کنم ازیشان بدیهاى ایشان، و لأدْخلنهمْ جنات تجْری منْ تحْتها الْأنْهار و در آرم ایشان را در بهشتهایى که میرود زیر درختان آن جویها، ثوابا منْ عنْد الله بپاداشى از نزدیک خداى، و الله عنْده حسْن الثواب (۱۹۵) و خداى آنست که بنزدیک اوست نیکویى ثواب.
لا یغرنک ترا مفرهیباد، تقلب الذین کفروا گشتن و گردیدن ایشان که کافر شدند، فی الْبلاد (۱۹۶) در شهرها، متاع قلیل آن برخوردارى اندکست، ثم مأْواهمْ جهنم پس بازگشتنگاه ایشان دوزخ است، و بئْس الْمهاد (۱۹۷) و بد آرامگاهها که آنست.
لکن الذین اتقوْا ربهمْ لکن ایشان که بپرهیزیدند از شرک آوردن با خداى خویش، لهمْ جنات ایشان راست بهشتهایى، تجْری منْ تحْتها الْأنْهار میرود زیر درختان آن جویها، خالدین فیها جاویدان در آن نزلا منْ عنْد الله نزلى از نزدیک خداى، و ما عنْد الله و آنچه نزدیک خداى است، خیْر للْأبْرار (۱۹۸) به است نیکان را.
و إن منْ أهْل الْکتاب و از اهل تورات، لمنْ یوْمن بالله کس است که استوار میگیرد و میگرود بخداى، و ما أنْزل إلیْکمْ و آنچه فرو فرستاده آمد بشما از قرآن، و ما أنْزل إلیْهمْ و آنچه فرو فرستاده آمد بایشان از تورات خاشعین لله فرو داشتاناند خداى را، لا یشْترون نمىخرند، بآیات الله بسخنان خداى، ثمنا قلیلا بهاى اندک، أولئک ایشانند، لهمْ أجْرهمْ که ایشان راست مزد ایشان، عنْد ربهمْ بنزدیک خداوند ایشان، إن الله سریع الْحساب (۱۹۹) خداى سبک شمار است زود توان.
یا أیها الذین آمنوا اى ایشان که بگرویدند، اصْبروا شکیبایى کنید، و صابروا و با کاوید (۱) و رابطوا و بحرب و حجت دین بپاى دارید، و اتقوا الله و بپرهیزید از خداى، لعلکمْ تفْلحون (۲۰۰) تا جاوید پیروز آئید.